Nikt w dziale konstrukcyjnym Skody nie spoczął jednak na laurach. Liczba i kierunki prac rozwojowych prowadzonych w samym 1956 roku i jedynie w obrębie tego modelu mogły przyprawić o zawrót głowy. Powstały prototypy podwozi z niezależnie zawieszonymi wszystkimi kołami, nadwozi użytkowych, czy też całkowicie samonośnych karoserii. Do szczęśliwego finału doprowadzano rysunki wykonawcze odmiany uniwersalnej, wprowadzonej do seryjnej produkcji kilka sezonów później. W największej tajemnicy utrzymywano jednak prace nad najbardziej prestiżowym projektem w postaci kabrioletu. Zielony, dwumiejscowy prototyp 440 RC (Roadster Cabriolet) został zaprezentowany na II. Wystawie Przemysłowej w Brnie w roku 1956.

Jeszcze przed końcem 1956 roku, ruszyły prace nad kolejnym wcieleniem projektu 440-tki bez dachu. Drugi prototyp, oznaczony w archiwach jako 450-2, został ukończony po niespełna trzech miesiącach. Połyskując tym razem czerwonym lakierem, w porównaniu z poprzednim studium, prezentował szereg zmian. Tą najważniejszą i widoczną była wydłużona i łagodnie opadająca linia tyłu, wyraźnie poprawiająca proporcje bryły nadwozia. Za przednimi siedzeniami wygospodarowano miejsce na tapicerowaną ławeczkę pozbawioną oparcia, mogącą służyć jako miejsce dla dwójki dzieci.

Wlot powietrza do chłodnicy otrzymał znacznie bardziej harmonijny, obły wykrój oraz subtelniejsze wykończenie. Boczne szyby wzmocniono przymocowanymi doń ramkami, podobnemu liftingowi poddano całą strukturę nadwozia. Od nowa zaprojektowano deskę rozdzielczą i zestaw wskaźników.
Trzeci z prototypów, zbudowany wiosną roku 1957, był w zasadzie kopią drugiego, wyróżniając się jedynie smaczkami nadwozia. Kilkadziesiąt dni później zbudowano serię dziesięciu egzemplarzy samochodów. Jeden z nich zaprezentowano publiczności na III. Wystawie Przemysłowej w Brnie. Równocześnie do zadania seryjnej budowy nowego modelu przygotowywano filię zakładu w Kvasinach.

Nowy model Skody, już w trakcie prezentacji, zyskał miano „miss zza żelaznej kurtyny”. Deklaracje popytu zagranicznych partnerów handlowych zjednoczenia przemysłu, wielokrotnie przekroczyły najśmielsze, początkowe prognozy. Przyznać należy, iż nie szczędzono wysiłków, by taki rezultat osiągnąć. Promocja modelu została przygotowana na najwyższym poziomie, a wiele z jej sposobów, w politycznym kontekście tych czasów, uznać należy za co najmniej odważne.
Mimo premiery w 1957 roku, produkcja pełna parą modelu 450 ruszyła dopiero w drugiej połowie 1958 roku. Lwia część produkcji czechosłowackiej piękności trafiała na dewizowe rynki eksportowe, najliczniej do RFN.

W swej ojczyźnie samochód był paradoksalnie dostępny w systemie wolnej sprzedaży, wymagając wyłożenia 42 tysięcy koron wobec 27 i pół żądanych za standardową 440-tkę. Do najbardziej pożądanych elementów wyposażenia dodatkowego modelu 450 zaliczały się: radioodbiornik tesla orlik, kosztujący potężną sumę 1 360 koron, komplet przeciwmgielnych lamp z montażem (za prawie 300 koron) oraz opony o białych bokach i słynne pierścienie „słoneczka“ przysłaniających obręcze kół, wymagające dopłaty po 240 koron.
W granicach bloku RWPG najwięcej egzemplarzy kabrioletu Skody skierowano do NRD. Pojazd nieustannie modernizowano, najistotniejszy pakiet zmian zaprezentowano jeszcze w 1959 roku.

W jego zakresie przednie zawieszenie oparte na resorze poprzecznym ustąpiło miejsca nowoczesnemu pakietowi sprężyn śrubowych, wahaczy w układzie trapezowym i stabilizatora, a liczbowe oznaczenie modelu 450 — nazwie felicia. Pod tą postacią, z kolejnymi modyfikacjami pojazd wytwarzano do czerwca 1964 roku. Łącznie zbudowano 14 863 egzemplarze felicii i felicii super oraz jedynie 1 010 sztuk modelu 450. To przyczyna obecnej rzadkości występowania i niebotycznych cen zachowanych bądź profesjonalnie odbudowanych 450-tek.

Dane techniczne samochodu skoda 450 (Typ 984), 1957-1959:
• silnik: rzędowy, czterocylindrowy, czterosuwowy; górnozaworowy OHV, chłodzony cieczą w obiegu wymuszonym;
• objętość skokowa: 1089 ccm;
• zasilanie: dwa gaźniki Jikov 32 SOPb;
• moc maksymalna: 50 KM przy 5500 obr./min;
• maksymalny moment obrotowy: 74,5 Nm przy 3500 obr./min;
• skrzynia przekładniowa: czterostopniowa, manualna, biegi 3. i 4. synchronizowane (w późniejszych egzemplarzach także 2.);
• napęd: koła tylne;
• nadwozie: całkowicie stalowe, otwarte, z miękkim składanym dachem;
• podwozie: centralna rama rurowa, rozwidlona z przodu pod silnik i skrzynię biegów, z poprzeczkami mocującymi nadwozie;
• rozstaw osi: 2400 mm;
• rozstaw kół: 1210 mm — przednich i 1250 mm — tylnych;
• wymiary zewnętrzne: długość 4065 mm, szerokość 1600 mm, wysokość 1380 mm;
• masa własna: 930 kg;
• prędkość maksymalna: ok. 130 km/h;
• średnie zużycie paliwa: 8-9 l/100 km.

fot. Do zdjęć ze skodą 450 pozowała Charlotte Sheffield, Miss USA 1957