Miała przydomek "Lella". U początków swojej kariery startowała w zawodach Formuły 3 i Formuły Ford. W 1974 roku zajęła czwarte miejsce w Mistrzostwach Formuły 5000. Niedługo później poznała Vittorio Zanona, który sfinansował jej starty w Formule 1 w sezonie 1975 roku. Maria Lombardi jeździła wówczas samochodem march 751 z 3-litrowym silnikiem forda cosworth'a i 6-biegową skrzynią biegów. W swoim drugim starcie, podczas Grand Prix Hiszpanii zajęła szóste miejsce, zdobywając pół punktu do klasyfikacji generalnej. W dalszej części sezonu zajęła siódme miejsce w Grand Prix Niemiec. W klasyfikacji generalnej zajęła wówczas 21. miejsce. W 1976 roku zakwalifikowała się tylko do Grand Prix Austrii,w którym zajęła dwunaste miejsce. Była to jej ostatnia przygoda z F1.

W kolejnych latach startowała w wyścigach samochodów sportowych i turystycznych. W 1977 roku wzięła udział w wyścigu NASCAR na torze Daytona. Jej największym sukcesem było zajęcie drugiego miejsca w rundzie Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych na torze Monza w 1981 roku.
Oprócz wspomnianej Marii Lombardii w F1 startowała jeszcze Maria Teresa de Filippis. W jedynym wyścigu (Grand Prix Belgii), który ukończyła, była na 10. pozycji. W 1958 startowała w zespole konstruktorów Maserati, a w sezonie 1959 w Porsche.