Astronauci, poruszając się po Księżycu, po raz pierwszy w dziejach użyli specjalnie skonstruowanego pojazdu LRV (Lunar Roving Vehicle). Co ciekawe, jednym z jego głównych konstruktorów był prof. Mieczysław Bekker, inżynier polskiego pochodzenia. Do prac nad zbudowaniem księżycowego pojazdu został zaangażowany przez firmę General Motors w 1961 roku. Osiem lat później, w wyniku rozstrzygniętego konkursu wybrano wspomniany LRV, opracowany wspólnie przez General Motors oraz Boeinga. Każde jego koło było napędzane silnikiem elektrycznym o mocy 0,25 KM, natomiast jego dwie baterie pozwalały na pokonanie dystansu o długości 92 kilometrów.

Podkradał żonie sitka
Do ciekawych rozwiązań technicznych pojazdu należały koła, które zostały wykonane według pomysłu naukowca polskiego pochodzenia. Tradycyjne z gumy nie mogłyby być zastosowane, więc… po wielu eksperymentach profesor Bekker zaprojektował koła ze stalowego drutu używanego do produkcji strun fortepianowych i tytanowych blaszek. W czasie, kiedy je konstruował, ponoć podkradał żonie w kuchni różnorakie sitka, które testował przesiewając piasek. Księżycowe koła musiały wytrzymywać temperaturę w zakresie od plus 140 stopni do minus 160 stopni Celsjusza oraz nie zapadać się w księżycowy pył. Jak pojazd sprawował się na Księżycu? Okazało się, że bardzo dobrze. Był zwrotny i dotarł do miejsc, gdzie nie mogliby dojść pieszo astronauci. Wspinał się na zbocza, przewoził próbki skał oraz robił zdjęcia.

W Polsce raczej nieznany
Pojazdy skonstruowane przez prof. Bekkera wzięły udział w trzech misjach księżycowych: Apollo 15, 16 i 17. Podczas pierwszej astronauci przebyli łącznie 27,9 km, podczas drugiej 27,1 km, a w trakcie trzeciej 36,1 km. Wszystkie trzy pojazdy pozostały na Srebrnym Globie. Niestety, naukowiec polskiego pochodzenia, który wniósł olbrzymi wkład w badania nad kosmosem i jest autorem kilkunastu patentów naukowych, w Polsce jest raczej nieznany. woj

Mieczysław Grzegorz Bekker
Urodził się w 1905 roku w Strzyżowie koło Hrubieszowa. Już będąc uczniem, dał się poznać jako świetny matematyk. W szkole należał do tych, którzy umieli rozwiązywać najbardziej skomplikowane zadania. Po zdaniu matury został studentem Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. Jedną ze swoich praktyk odbył w podparyskiej fabryce Renault. Egzamin dyplomowy po pięcioletnich studiach zdawał m.in. ze znanym konstruktorem i pilotem Stanisławem Wigurą.

Pracował w Wojskowym Instytucie Badań Inżynierii oraz był wykładowcą w Studium Wojskowym Politechniki Warszawskiej. Interesowały go zagadnienia związane z pojazdami terenowymi.

Po kampanii wrześniowej trafił do Francji, gdzie pracował jako uznany specjalista w Wydziale Czołgów Ministerstwa Uzbrojenia w Paryżu. Jeszcze w czasie II wojny światowej dostał propozycję od Kanadyjczyków, aby pracować w Biurze Badań Broni Pancernej w Ottawie. W latach pięćdziesiątych odszedł z armii kanadyjskiej i rozpoczął pracę w Wojskowym Laboratorium Pojazdów Terenowych w Stanach Zjednoczonych. W 1961 roku koncern General Motors zaproponował mu pracę nad skonstruowaniem pojazdu księżycowego. W latach siedemdziesiątych parokrotnie odwiedził Polskę. Zmarł w 1989 roku. woj

Dane techniczne pojazdu księżycowego LRV:

– napęd – cztery silniki elektryczne o mocy 0,25 KM;
– akumulatory – dwa 36-woltowe;
– masa własna pojazdu – 209 kg;
– dopuszczalna masa ładunku
– 490 kg;
– wymiary pojazdu (długość/wysokość) – 3,1/1,14 m;
– rozstaw osi – 2,29 m;
– wymiary kół (średnica/szerokość)
– 81,3/22,9 cm;
– pokonywanie zboczy
– do 25 stopni;
– prędkość maksymalna – 14 km/h;
– możliwy dystans do przebycia
– ok. 92 km.